Yazacak Çok Şeyler var, Daha Yeni Başlıyoruz…

Abdulvahap Filiz
abdulvahap_f@hotmail.com

Ellek Kasabası diye geçmeyin, yıllar var ki, bir mücadelenin başladığı yer, hayatın yeni yeni çimlendiği dönemlerde, etraf alabildiğine karanlık .. İnsanlara bir şeyler anlatmak o kadar zordu ki… Bu zorluğu insanların ve yeni yetişen gençlerin çoğu şu an pek anlamamaktadır.

Hey gidi günler hey… Hacı Ahmet Gök’ün mücadelesini başlattığı ateş, sahipsiz kaldı derken, yeşeren bir tohumun toprağın bağrında filizlenmeye başladığını görmek ne kadar güzelmiş…

Bir zamanlar, insanlara İslam anlatılırdı. Bir zamanlar, hatır vardı, gönül kırmama vardı. Bir zamanlar büyüğe saygı, küçüğe sevgi vardı. Bir zamanlar hak ve hakikatlerin, boyunduruğun yere bırakılmaması vardı… Bir zamanda benimle yaşayanlar vardı… Şimdikileri gördükçe çok daha iyi anlıyorum ki, geçmişte yaşayanların nasıl bir nesil yetiştirdiklerini… İster istemez, elimde olmadan düşünmeden edemiyorum.

Acaba diyorum, bizden sona gelenler nasıl olacak. Onlar bizim hakkımızda ne diyecekler. Çok basit, bunu kestirmemek o kadar zor değil. Onlar diyecekler ki; "Eskiler nasıl insanlarmış, mal yığacağım diye, bir ömrü berhava etmiş diyecekler… Çocuk yetiştirmek yerine, çocuğa mal mülk peşinde koşarak yollarda dökülüp kalmışlar diyecekler…”

Eskiden insanlar kitap okurdu, haftada bir kitap, bir hadis ezberlerdi. Siyer okumaya çalışırdı… Yani peygamberin hayatını öğrenmekle meşgul olurdu. Tefsir okurdu, fikir tartışmaları zevkli geçerdi… İnsanlar, okumasa da Allah derdi, Peygamber derdi ve arkasından yaşarlardı konuştuklarını… Kur’an’ın; " Niçin yapmadığınızı, başkalarını söylüyorsunuz?” sedasını biliyorlar ve ona göre hareket ediyorlardı…

Ya şimdi ne oluyor? İnsanlar, altmış yıllık hayat için, villalar yaptırıyorlar. Hiç ölmeyecekmiş gibi mal yığmaya devam ediyorlar. Evlat, akraba ve komşu dinden habersiz yaşamış umurunda değil… Şimdilerde insanlar, Allah yerine, futbolculardan bahsediyor. Peygamberi öğrenme yerine, nasıl para kazanmayı öğreniyorlar. Tefsir okuma yerine, magazin sayfalarını okuyorlar… Koca Mehmet Akif’in dediği gibi; "Fransızın nesi var? Küfrü bir de ilhadı, Kapıştı bunları yirminci asrın evladı.Ya Almanın nesi var? Nefsi okşayan birası.Unuttu ayranı matuha döndü kahrolası”

Evet, maalesef unuttuk bir çok şeyleri. Kendimizi ve fıtratımızı unuttuk. Tarihimizi unuttuk. Yaşamayı unuttu… Allah’ı ve Kitabı unuttuk. Allah (cc), Kur’an da diyor ki, " Dünyada bizi unutanları, bizde ahirette unutacağız… Hatta onları kör olarak dirilteceğiz diyor. Ayrıca, dünyada bizi unutanları, dünyada dahi kendi kendilerini unutturacağız.” Genel itibari ile böyle ayetler bir çok yerde var…

Ama, bizler şayet Kur’an’ın tefsirini okumaz isek, nereden bileceğiz tüm bu olanları. Bazıları okumaz iken, bazılarımız da bildiğimiz halde sadece lafta kalan, yaşanmayan bir İslam ya da mübarek günlerde ya da birisi öldüğü zaman Kur’an’a bakan insanlar topluluğuna dönüştük…

Yazıklar olsun bizlere, gençlik gidiyor, her gün mezara yaklaşıyoruz. Günahlar normalleşmiş, işlenen günahlardan hiç üzüntü duymuyoruz… Ama kefen bizi bekliyor…

Sözümü yine Akif’le bitireceğim;

"Doğrudan doğruya Kur’an’dan alarak ilhamı

Asrın idrakine söyletmeliyiz İslamı,

Lafz-ı muhkem yalınız anlaşılan Kur’an’ın

Çünkü kaydında değil hiç birimiz mananın

Ya açar Nazm-ı Celilin bakarız yaprağına

Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için