Kafamda çok farklı konuların olmasına rağmen, şu günlerde çok daha yazma isteği gelmekte içimden, asıl konulara girmeden önce, vefa borcu olarak, teşriki mesai yaptığımız rahmetli İsahak Yeşildemir'i rahmetle anıyorum. Şu bayram günü Allah ona gani gani rahmet etsin ve ailesine de sabrı cemil niyaz eylesin.

Yıl 1980'lerin son yarısı idi. Daha önceleri ailesi tarafından farklı Kur'an Kurslarına gönderilmişti. O günlerde bölgemizde herkeste bir memur olmak ve kendisini bir yerlere atma kaygısı içinde oldukları günlerde. İmam hatip lisesini bitirdikten sonra bir müddet imam hatiplik yapan İshak Yeşildemir; ki o günlerde, aynı zamanda evli ve çoçuk sahibiydi. Her şey yerinde, maaşı, evi ve arabası da vardı. Memurluğun rağbet gördüğü bir zamanda- "ki şu anda dahi aynı mantık var".- memur olmayanı pek adamdan saymıyorlar bizim oralarda. Rahmetli annem dahi bu yaşa kadar bana daima, " oğlum bir maaşlı ve sigortalı işe girsen, iyi olur" derdi.